 Most likely, for the common Briton, Polish people are associated only with contemporary emigrants. We want to prove with the following article, that the Polish presence in British Isles appeared much earlier, reaching even the royal throne. Therefore, certainly we emphasize that a descendant of Polish Piast dynasty, ruled England.
Kanut The Great was born in about 997 AD, but Some sources of church histography say, that he was born in 996 AD. He died on November 12th, 1035AD. Kanut The Great reigned as the king of England in the years 1016-1035. He was the steward of Schleswig and Pomerania.
 Son of the Forkbeard
He was a younger son of Svein the Forkbeard, king of Denmark, Norway and England. His mother was Sigrida Storrada, or like it is written in English historical sources, Polish Gunhilda, daughter of Mieszko I and his wife Dobrawa. Kanut had an older brother named Harald and several sisters.
Expeditions with his father We do not know much about his early life. Some historians believe, that in 1004, Canute accompanied his father during expedition to Norwich. Certain information about his life is his part in father’s expedition to England , in August 1013, which initiated the Danish conquest of Anglo-Saxon lands and made Forkbeard the King of England. Canute did not participate in the major military, he commanded the troops left on the back of the main forces in Gainsborough.
After his father’s death After the sudden death of his father, which took place on 3rd February 1014, Kanut was hailed
by the Danish army, the new king of Denmark. He failed, however, to get the crown because it was won by his older brother, Harald II. The Anglo-Saxon earls prefered to give the crown to Ethelred II. Soon Ethelred forced Kanut to leave England. Kanut went to Denmark, where he proposed his brother an expedition to England. Harald agreed, in exchange for a waiver of rights to the throne of Denmark. Kanut did not accept the proposal of his brother, and in 1015, he gathered the army and set off to conquer England. He was supported in this expedition by his brother in law, Norwegian earl Eric of Lade.
Reinforcement from PolandMilitary support was given to him also by his uncle, Prince Bolesław Chrobry.
In April 1016, when Kanut was gaining support in the former Danelaw, danish troops supported by viking armies, headed up the Thames and attacked London. W dniu 23 kwietnia zmarł nagle Ethelred II i nowym królem okrzyknięto jego syna, Edmunda pieczętującego się przydomkiem Żelaznobokiego. Oblężenie Londynu zajęło wikingom kilka miesięcy. Latem roku 1016, Edmund udał się na prowincję w celu zebrania armii. Tocząc wiele bitew, w dniu18 października armia anglosaska poniosła klęskę. Ranny Edmund musiał cofać się na pogranicze walijskie, ale w końcu musiał zacząć pertraktować z Kanutem z pozycji przegranego. Anglia została zatem podzielona na dwie części. Tak więc ziemiami na północ od Tamizy miał władać Kanut, ziemie położone na południe od wspomnianej rzeki zarządzał Edmund. Obydwaj władcy zaprzysięgli sobie, iż w razie śmierci jednego z nich, drugi przejmie jego terytoria. Nastąpiło to w niecały miesiąc później. Edmund najprawdopodobniej został zamordowany na rozkaz Kanuta, który przejął jego ziemie, a już w styczniu 1017 roku, został uznany królem przez całą Anglię.
Prawda i legendy
Panowanie Kanuta w Anglii, dało początek 20 letniemu pokojowi. Nastąpił zatem, sukcesywny rozwój wewnętrzny kraju nad Tamizą. Z okresu rządów Kanuta w Anglii pochodzi popularna legenda o tym, jak to król rozmawiał z morzem, rozkazując mu cofnąć się. Robił to, by udowodnić swoim dworzanom, że nawet władza królewska ma swoje granice. Morze, oczywiście nie posłuchało króla. Na koniec Kanut, zszedł z tronu, uklęknął i ogłosił, że nie ma prawdziwego króla na całym świecie oprócz Jezusa Chrystusa.
Śmierć i sukcesja
Kanut zmarł w 1035 roku w hrabstwie Dorset. Został on pochowany w Old Minster w Winchesterze. Po pobudowaniu nowej katedry, to właśnie do niej przeniesiono szczątki Kanuta. Podczas angielskiej wojny domowej w XVII wieku, kości Kanuta zostały wyrzucone z grobu i przemieszane z kośćmi innych władców Anglii. Anglię czekały dwa lata walki o władzę, z których zwycięsko wyszedł w roku 1037 Harold Zajęcza Stopa.
 Ewa Michałowska - Walkiewicz
|
